Mevrouw Burgman is bijna honderd jaar oud en nog steeds bij de kerk, ook met kerst

Omdat het mevrouw Burgman (99) zelf niet meer lukt om naar de kerk te gaan, komt Antoinnette Jacobse, vrijwilliger van de bezoekgroep van de Dominicanenkerk, elke vijf, zes weken bij haar op bezoek. En in deze kerstperiode een keer extra om een kerstpresentje langs te brengen. Dat met oprechte blijdschap in ontvangst wordt genomen. ‘Het is geweldig, elk jaar weer zo creatief’, zegt mevrouw Burgman. ‘Zo hoor ik er nog steeds bij.’

Door Mirjam van Huet

Soms maakt ze zich wel eens zorgen over de toestand in de wereld, vertelt mevrouw Burgman vanuit haar stoel in haar met kerstspullen versierde kamer op de eerste verdieping van De Nieuwe Haven, een verzorgingstehuis in de wijk Kamperpoort. ‘Dan denk ik vooral aan mijn achterkleinkinderen en hoe het ze vergaat als ze groot zijn.’ Maar die gedachte is van alle tijden, weet ze. ‘'Toen ik zelf jonge kinderen had, dacht ik dat ook vaak. Gelukkig wonen we aan de goede kant van de wereld. Want als ik kijk naar hoe er voor mij gezorgd wordt, kan ik het me niet beter wensen.’'

Gezelligheid

Mevrouw Burgman, die in september volgend jaar haar 100e verjaardag hoopt te vieren, woont met veel plezier in De Nieuwe Haven in Zwolle. ‘'Er zijn hier veel activiteiten waaraan ik meedoe, zoals Rummikub, sjoelen, handwerken en klaverjassen. En tussen de middag en aan het einde van de middag naar beneden om met andere bewoners samen te eten. Ik houd van gezelligheid. Daarnaast kan ik me heel goed vermaken op mijn kamer. Ik speel veel Wordfeud op mijn tablet. En als ik wat nodig heb, hoef ik maar te bellen en dan komt meteen een van de medewerkers. Ze willen hier alles voor me doen'’, vertelt ze dankbaar.

Daarnaast krijgt ze veel hulp van haar twee kinderen (67 en 63 jaar) en schoondochter (59 jaar). ‘'Mijn dochter komt elke donderdag langs. En mijn zoon doet de administratie. Hij woont in Dalfsen en met Kerstmis ben ik bij hem uitgenodigd voor een lunch.’' Een busje, gereden door vrijwilligers, brengt haar weg en haalt haar weer op. ‘Heel bijzonder dat mensen dat met de feestdagen voor mij willen doen’, zegt mevrouw Burgman, die vroeger welpenleidster bij de scouting was en samen met haar man een herenmodezaak had in het centrum van Zwolle.

Elektrische rolstoel

Toen ze nog mobieler was, ging mevrouw Burgman met de scootmobiel elke week naar de Dominicanenkerk, maar dat gaat niet meer. ‘Om te lopen, heb ik ondersteuning nodig. Daarom heb ik een rollator, een trippelstoel en een elektrische rolstoel’, vertelt ze. Met die laatste maakte ze eerder ook nog wel eens een ritje door Zwolle. ‘Maar nu niet meer hoor, dat is niet meer veilig. Nu ga ik nog wel eens naar de binnentuin, maar daar vind ik het nu geen weer voor.’

Toch volgt ze diensten van de Dominicanenkerk. ‘'Ik ben erbij via mijn tablet, ik kan het online volgen. Ik steek dan ook altijd een kaarsje aan'’, vertelt mevrouw Burgman. ‘'Ik ontvang elke week een programmaboekje met mededelingen en informatie over de voorganger en welk koor zingt. Het is echt geweldig dat de Dominicanenkerk dat regelt. Zo kan ik elke week toch meedoen. Het is voor mij echt belangrijk dat dat daar aandacht voor is.’'

Honderd jaar

Ook is ze blij met het regelmatige bezoek van Jacobs. Deze keer brengt de enthousiaste en betrokken vrijwilliger het keurig ingepakte cadeautje - een kerststalletje in een glazen pot - dat is gemaakt door 50-50 van Leger des Heils. Een plek waar mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt werken. Om de cadeautjes te bekostigen, vroeg de Dominicanenkerk met succes om een financiële vergoeding bij stichting De Gasthuizen, die zich inzet voor initiatieven voor Zwolse senioren. ‘'Elk jaar krijg ik weer iets moois en creatiefs’, zegt mevrouw Burgman, die beseft dat 2026 een bijzonder jaar voor haar wordt. ‘Dan word ik honderd jaar. Maar ik ben van plan om het nog veel langer vol te houden.’'